Renovatie Binnenhof: ‘Alles wat hier gebeurt, is bijzonder’

Elke keer als Sjoerd van de Pol, Hagenees, door de bouwhekken keek naar de renovatie van het Binnenhof, dacht hij: waarom werk ik hier niet aan mee? Sinds 1 april 2024 doet hij dat ook. Als projectleider bij Nico de Bont, een aannemer gespecialiseerd in restauratie, herbestemming en verduurzaming van monumenten. 

Voor de renovatie van het Binnenhof bundelen de TBI-ondernemingen J.P. van Eesteren, Croonwolter&dros en Nico de Bont hun krachten. Samen werken ze aan de zeven gebouwen van de Tweede Kamer der Staten-Generaal. Elk bedrijf heeft zijn eigen expertise. J.P. van Eesteren verricht de bouwactiviteiten. Croonwolter&dros zorgt voor de installaties in de panden. Aannemer Nico de Bont neemt de monumentale werkzaamheden voor zijn rekening. 

Hoe kwam je op het Binnenhof terecht, Sjoerd?

‘Ik woon in Scheveningen en wandel regelmatig langs het Binnenhof. Ik zag de bouwhekken en wist dat ik hieraan wilde bijdragen. Met meer dan twintig jaar ervaring in de bouw was dit hét project waarop ik had gewacht. Voor mij is het een droom om te werken aan een plek met zoveel geschiedenis. Dus ik zocht contact met Eddy de Veer, vestigingsmanager bij Nico de Bont.’

Want je wist zeker dat je op het Binnenhof wilde werken?

‘Nog niet. Met Eddy had ik meteen een klik, maar ik wilde weten of dat ook zou gelden voor de andere mensen die hier werken. Ik vroeg of ik een dag mocht meelopen. Ik wilde dan absoluut praten met een uitvoerder, een timmerman en een collega-projectleider. Bij een uitvoerder weet je: die zal zaken niet mooier maken dan ze zijn. Na die dag wist ik het zeker. Toen ging ik naar mijn werkgever en vertelde het hele verhaal. Die zei dat ik deze kans absoluut moest grijpen. En mocht het niet goed uitpakken, dan was ik altijd welkom om terug te komen.’ 

Kwamen je grote verwachtingen uit?

‘Jazeker. In mijn vorige baan bestelde ik duizenden identieke bakstenen en honderden identieke stalen onderdelen. Nu heb ik te maken met iemand die bakstenen bakt in een machine van honderd jaar oud, zodat ze de imperfectie hebben van die tijd. En met een smid die boven gloeiende kolen met een hamer op ijzer slaat. In de aannemerij is het gebruikelijk dat als je een zeven hebt verkocht, je ook een zeven bouwt. Hier niet. Deze vakmensen gaan voor een tien onder het motto: “Ik doe dit niet voor mezelf, ik doe dit voor het nageslacht”.’

Wat maakt dit project uniek?

‘De complexiteit! Met een oppervlakte van maar liefst 70.000 vierkante meter en de samenwerking tussen meerdere partijen is dit project zowel logistiek als technisch een uitdaging. Alles is speciaal aan dit project, van de schaal tot de zorgvuldige afstemming tussen teams. Maar het meest bijzondere is natuurlijk de historische waarde van deze gebouwen. Elk detail moet kloppen, van het behoud van eeuwenoude bakstenen tot het veiligstellen van originele elementen. Het idee dat we werken aan iets dat generaties lang blijft staan, is inspirerend.”

Nu kom je zelf niet uit de restauratiewereld. Kun je dan toch voldoende toevoegen?

‘Ja, juist daarom. Ik kom uit de wereld van tempo, systematiek en organisatie. Bij erfgoed ligt de focus op: het moet zo goed mogelijk. Ik zie kansen om processen te verbeteren zonder de ambachtelijkheid te verliezen. Zo leren we van elkaar.’

Je werkt ook samen met twee andere TBI-bedrijven. Hoe is dat?

‘Je merkt dat we hetzelfde groen-paarse DNA hebben, ondanks onze verschillen in vakgebieden. Dat betekent dat er ruimte is voor een speelse concurrentie die ik wel mooi vind. Ik zeg wel eens: “Doen jullie het ruwe werk, dan komen wij het straks wel mooi maken”. Maar intussen loop je makkelijk bij elkaar binnen voor overleg en help je elkaar waar nodig. Voor mij voelt het dat ik deel uitmaak van één hecht team.’